De eerste aardgasvondst in West Europa in 1938

Een oorverdovende knal breekt de stilte van het woud van Bentheim. Het is maandag, 5 December 1938. Op deze sombere winterdag stuit tegen 2 uur ’s middags een door de firma Deilmann uit Dortmund  opgestelde boortoren, de “Noord-Duitsland 1”, op 1.577 meter diepte op een aardgasveld dat alle verwachtingen overtreft. Een geweldige  uitbarsting van aardgas volgt en het lawaai en het dreunen van het gas is tot ver in de omtrek te horen. Directeur Carl Deilmann is op dat moment in Karlsruhe, wanneer hij aan de telefoon geroepen wordt en zijn hoofdboormeester hem opgewonden vertelt van de gasuitbarsting. Zelfs via de telefoon kan hij het enorme lawaai horen. De gasuitbarsting, met een enorme steekvlam, kan pas na negen maanden gestopt worden.  Eigenlijk was men niet eens op zoek naar aardgas, maar naar aardolie.

In 1888 startte de 22-jarige Carl Deilmann senior een mijnbouwonderneming in Dortmund. Toen het jaar daarop voor het eerst olie gevonden werd, brak ook in Duitsland een oliekoorts uit. Zowel in opdracht als voor eigen rekening voerde hij olieboringen uit, en vond zijn eerste eigen oliebron in 1904. Maar pas met de politiek van zelfvoorziening van de nazi’s werd het aantal olieboringen echt opgevoerd. Zoon Carl Deilmann, door iedereen “CD” genoemd, nam in 1933 de leiding over en ging ambitieus te werk. Geologen hadden al langer zandsteen als kansrijk gesteente betiteld en hij nam een bedrijf over met grondstukken in de omgeving van Bentheim en begon in 1936 met proefboringen met een nieuwe, in Amerika ontwikkelde techniek.Twee jaar later leidde dat tot succes. Vanaf maart 1944 kon het eerste gas via een pijpleiding geleverd worden aan een chemische fabriek in Marl.

In de hele Duitse industrie werden na het uitbreken van de oorlog in toenemende mate dwangarbeiders en krijgsgevangenen ingezet, ook door Deilmann. De meesten kwamen uit Oost-Europa en Rusland, maar ook uit Nederland, België en Frankrijk. Lid van de NSDAP is Deilmann nooit geweest, maar in het kader van de “gleichschaltung” werden wel ondernemersorganisaties waar hij lid van was, overgenomen door de Nazi’s. Na de oorlog wordt hij door de denazificatiecommissie betiteld als “meeloper” en kan na korte tijd zijn werk voortzetten.

Op 7 augustus 1946 verhuist  het hoofdkantoor van de onderneming  naar Bentheim. Het “logeergebouw” bij het kuuroord was de eerste provisorische verblijfplaats in Bentheim van 1946 tot 1953. Het Deilmann-complex ligt aan de rand van het Bentheimer bos, en werd in de oorlog in alle  haast aangelegd. De belangrijkste toegangsweg, de Hilgenstiege was eerder een karrespoor dan een straatweg. Tijdens de wederopbouw wordt een nieuwe toegangsweg aangelegd, het hele terrein van bomen ontdaan en de golfplaten loodsen en barakken maken plaats voor bakstenen gebouwen.

In de buurt van het bedrijfscomplex ontstaat een compleet nieuwe wijk en ook in andere wijken bouwt de onderneming veel nieuwe woningen.  De firma Deilmann groeit in snel tempo uit tot een moderne olie- en gasproducent.
“CD“ Carl Deilmann wordt een vooraanstaande industrieel en is actief in de politiek, wetenschap en maatschappij.  Hij laat een villa voor zich bouwen op de Bentheimer berg met
de naam ‘Haus Valendis’ naar een 100-miljoen-jaar-oude geologische formatie uit de Krijtperiode.

Tot op de dag van vandaag zijn op de locatie van de eerste aardgasvondst aardgas- en oliebedrijven actief, tegenwoordig onder de naam Bentec en KGA Deutag.

Bron: Kroniek 125 jaar Deilmann

 

Dit artikel komt van 
© 2016 Bentheim.Info
www.bentheim.info

Tags: Geschiedenis, aardolie, aardgas, Bad Bentheim

Please wait while you are redirected...or Click Here if you do not want to wait.